Toen ik kinderen met werkwoordspelling ging helpen, deed ik eigenlijk hetzelfde als ze op school doen. Ik gebruikte een heel helder schema en bouwde dat stap voor stap met mijn leerlingen op.
Op die manier kwamen ze eigenlijk altijd tot de juiste spelling van het werkwoord. Klaar is Kees, zou je denken.
Maar helaas... zodra we dan zinnen gingen schrijven, gingen ze toch aan alle kanten weer de mist in. En het bijzondere was, dat ze opeens ook allerlei rare fouten gingen maken.

Zo schreef een leerling: Jan rijdt rondt op zijn skelter.
Toen we de zin gingen controleren, gaf hij als verklaring voor de extra t achter rond: het werkwoord is toch rondrijden?!

Zo kwam ik erachter dat kinderen wel heel veel kennis hebben over de regels, maar dat ze die kennis als losse jongleerballen in de lucht houden. 

Wanneer en waarom ze welke regel moeten toepassen, is vaak een grote gok. Dat kan goed uitpakken, maar ook totaal verkeerd. 

En dat wilde ik natuurlijk niet. Ik wil dat mijn leerlingen zich bewust zijn van de dilemma's en de valkuilen die er zijn bij de werkwoordspelling, dat er een alarmbelletje gaat als zo'n dilemma zich voordoet en dat ze dan direct de goede regel kiezen om toe te passen. 

Stap voor stap heb ik mijn aanpak toen aangepast. Steeds weer toetsend bij mijn leerlingen, of iets helpend is of alleen maar onnodige ballast.  En al die kennis en ervaring heb ik gebundeld in één training: